Πολλά μπράβο Δημήτρη κ Πάνο,αλλά κ σε όλα τα παιδιά που τρέξαμε.
Οπως λέει κ ο Δημήτρης παραπάνω, έχοντας κάνει ελάχιστους γύρους το αμάξι δεν μου έδωσε ποτέ την αίσθηση οτι μπορώ να το εμπιστευθώ.Πάντα είχα τη φοβία οτι θα με διώξει στα κουτουρού.Ελάφρωμα της ουράς στην είσοδο,μούτρα αν έμπαινα νωρίτερα στο γκάζι στην έξοδο ή υπερστροφή αν έμπαινα αργότερα αλλά πιο ψυχωμένα.Στο συγκεκριμένο τουτού ο τρόπος μου ¨μπαίνω λίγο παραπάνω στο γκάζι για να στρίψω¨ δεν μου πέτυχε ποτέ κ πάντα ήμουν στο περίμενε.Ίσως με παραπάνω γύρους καταφέρω να βρω την ισορροπία.Εκείνο που με ενόχλησε περισσότερο ήταν οτι δεν μπορέσαμε να βρεθούμε ποτέ κ πουθενά εντός πίστας με την δύστροπη γαλλιδούλα,αφού μου έκανε τρελά ναζάκια.Ελπίζω στο μέλλον να τη ¨βρω¨.
Επίσης να ευχαριστήσουμε κ τον Δημήτρη για σετάπ.