Η αλήθεια είναι πως η νίκη μου ήταν πύρρειος μιας κ έβγαλες νοκ αουτ τον εαυτό σου κ φιλαράκι μου .
Μετά ήταν όλα εύκολα, από το φόβο μη μείνω από καύσιμα άλλαζα ταχύτητες τρία λαμπάκια νωρίτερα κ κοιτούσα τη χρονική απόσταση που μας χωριζε όταν είδα πως με εφτασες στα 4 secs το πλακωσα αφού είχα πλέον σιγουρευτεί πως δεν πρόκειται να μείνω.
Έκανα απανωτά 1:39:5 κ 1:39:7 και είδα πως αποκτουσα εύκολα διαφορά άρα σιγουρεύτικα κ για τη βλάβη που έλεγες.
Πολύ ωραίο κόμπο, ο Δημήτρης κ ο Ιωάννης στάθηκαν ατυχοι, Μήτσο δεν έπρεπε τελευταία στιγμή ν αλλάξεις το σεταπ αυτό σκέφτηκα να κάνω κι εγώ με αυτό που μου στειλε ο Βήτας στο παρά πέντε αλλά ευτυχώς το μετάνιωσα τελευταία στιγμή κ αποδείχθηκε πως έκανα καλά γιατί στην αρχή που έφυγε μπροστά τον είχα πολύ εύκολα αλλά επειδή είναι γνώστης δυσκολευτηκα να τον περάσω, απορώ πως το πήγαινε με τόσο χάλια σεταπ, ευτυχώς δεν έβαλε το δικό μου θα μας είχε νικήσει.
Απ οτι άκουσα ο Κωστής τα πήγε περίφημα και έδωσε μάχη μέχρι το τέλος με το Δημήτρη, εύγε μαθητή του Νάσου, είδες δουλειά ο δάσκαλος ?
Ο mad ήταν όπως πάντα το κλου της βραδιάς, αμετακινητος στη θέση του θεατή, είμαστε που είμαστε 5-6 φανταστείτε να το έκαναν άλλοι τρεις αυτό, οι μισοί μέσα κ οι μισοί έξω, πολυτέλειες.
Τέλος θα εκφράσω τη βαθυτατη λύπη μου για το ότι ο φίλος μου ο Βήτας έχει πάψει πια να με συγχαίρει κ το μόνο που κάνει είναι να με μειώνει ελπίζοντας να καμψει τη σιδερενια επιμονή - υπομονή μου κ να πάρει κάναν αγώνα, κρίμα αυτό μόνο έχω να πω